- auidus
- Auidus, pen. cor. Adiectiuum. Terent. Convoiteux, Qui desire oultre mesure.\Auidior ad rem aliquantum. Terent. Trop aspre à son profict, ou à l'argent.\Nimis auidus. Cic. Trop avaritieux.\Auidus cibi. Terent. Qui menge gloutement.\Auidus nouitatis. Plin. Qui aime nouveautez.\Auidus interficiendi alicuius. Tac. Qui desire fort de tuer aucun.\Aures auidae. Cic. Qui desirent d'ouir quelque chose.\Captare auidis auribus. Ouid. Escouter fort attentivement, Tascher fort à entendre ce qu'on dit.\Canes auidi. Ouid. Aspres et goulus.\Conuiuae auidi. Horat. Goulus, Aspres à la viande.\Flammae auidae. Ouid. Qui devorent et consument tout.\Ignis auidus. Ouid. Qui brusle tout, Aspre, Qui jamais n'est saoul de brusler et ardoir ou consumer.\Manus haeredis auidae. Horat. Aspres à prendre.\Mare auidum. Horat. Qui engloutist choses innumerables, et tousjours est prest à en devorer d'autres.\Pectus auidum. Ouid. Insatiable.\Porca auida. Horat. Truye goulue.\Auida sitis. Martial. Grand soif.\Spiritus auidus. Horat. Esprit avaritieux, et convoiteux d'avoir.\Cognoscere auidus. Ouid. Qui desire fort à cognoistre.
Dictionarium latinogallicum. 1552.